Durmuş

Bu sabah servis beklerken bir köpek gördüm. Beyaz, üzerinde yuvarlak büyük kahverengileri var. Uzun burunlu, sütlü kahve bir kafası var, suratını ikiye bölen beyaz bir cigisi. Otobus duraginda duruyordu kulaginda kupesiyle. Turuncu giymis copcu amca oraları supurmeye geldi buyuk supurgesi ve plastik bidondan bozma farasiyla. Hayvancagizi (kopek efendi hatta durmus demek istiyorum kendisine bu noktadan sonra) yerinden etti mecburen. Ben de tam yanindayim olay mahalinin. Copcu amca ilerledikce durmus geriliyor. Bir yandan da basladi havlamaya. Benim her sabah birlikte servis bekledigim “cornell” mezunu genc hanimefendi urktu sevimli durmustun, belki biraz tiksinmis de olabilir, emin degilim. Uzaklasti ufaktan. Neyse durmus havlayarak geriliyor, copcu de ilerliyor. Temizilk gorevlisi daha mi kibar olurdu? Durmus arkasina bakmadan havlayarak geri adim attigi icin kuyrugu-govdesi ufaktan bana surtuyor. Ben de mecburen 1-2 adim geriliyorum. Copcu ilerliyor durmus havlayarak geriliyor, ben de geri vites adimlayarak 1-2. bu minik olay aklima sunu getirdi. Kimilerimiz var hosumuza gitmeyen bir sey oldugunda havliyoruz, bazilarimiz da sessizce basini one egip gidiyor. Tipki kopeklerdeki gibi. Durmus sesini cikaranlardan. Durmus sanirim uzun suren yanlizliginin da etkisiyle bagiricak birisini buldugu icin cazgirligi iyice eline aliyor sabahin 6sinda. Havliyor – geriliyor – bana surtuyor. Tekrar havla-gerile-surt. Havla-gerile-surt. Neyse, uzattim. Copcu isini bitiriyor. Sonra durmus beni kesiyor 3-4 adim oteden. Ben naber diyorum. Gerilerken surtundugunde ben kacmadigimdan olsa gerek pozitif bir elektrik oldu kendisiyle aramizda, basliyor kuyrugunu sallamaya. Sevindi. Tipki yanliz oldugu icin sinirli olan ama ilgi gorduklerinde daha fazla yumusayan ve kirilgin olan insanlar gibi. Biz insanlar ve kopekler nasil da benziyoruz. Ama kopekler lehine tek farkla. Onlar sevindiklerini saklamadan gosteriyorlar. Bizden daha durust ve aciklar sanirim. Serefine durmuscugum…