Hiç alakam olmayan ama okuduğumda bir düşüncenin bu kadar az kelime ile bu kadar samimi bir şekilde anlatıldığını görünce NaAzım Hikmet'in bir şiirinden bir kısım paylaşmak istiyorum,
---
Hep bir ağızdan türkü söyleyip
hep beraber sulardan çekmek ağı,
demiri oya gibi işleyip hep beraber,
hep beraber sürebilmek toprağı,
ballı incirleri hep beraber yiyebilmek,
yârin yanağından gayrı her şeyde
her yerde,
hep beraber!diyebilmek için
----
İnsanın en önemli ihtiyacı aslında paylaşmak, gönlünü açmak, hayatını paylaşmak, bunu yapmak bir çoklarına göre bir zaafiyet veya yapıldığında insanı zorlayan, kasan bir hareket. Değer verdiğin insanlara verdiğin değeri
hissettirmenin bundan daha önemli bir vasıtası olamaz.
Bir çoğumuz bir şekilde kıskançlık, haset, nazar vs. gibi negatif rüzgarlara kapılıp kendi dünyasına çekilip insanlarla iletişimlerini azaltıyorlar. Bu şekilde sorunları, sıkıntıları ve mutlulukları kendi içlerinde yaşayıp orada bırakıyorlar, ve hayatlarının büyümesini kendi kendilerine engelliyorlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder